Genç Milli Haltercimiz, Ahmet Ertan. 7 yaşından beri haltere gönül vermiş, şimdi 21 yaşında ve kanserle boğuşuyor. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hematoloji Bölümü Kemik İliği ve Hücre Nakli transfer ünitesinde 2 yılı aşkın süredir yaşam mücadelesi veriyor.
Antrenmanlarda birden halsizlik, yorgunluk hissetmeye başlayınca doktora gitmiş. Ve acı gerçeği öğrenmiş. Genç Ahmet o gün bugündür 'Lösemi Tall' ile boğuşuyor.
En son Norveç Avrupa Şampiyonasında, Türkiye'yi temsil etmiş ve bronz madalya ile dönmüş. Yurt içi ve diğer yarışmalardaki madalyalarının sayısını gencecik yaşına rağmen kendisi bile hatırlamıyor.
Babasını yitirdikten hemen sonra, genç Ahmet'e bu hastalıkla ilgili teşhis konulunca zaten zor durumdaki aile, ikinci kez yıkılmış. Annesi Dilek Ertan ve ağabeyi yıllardır hastaneleri mesken tutmuşlar adeta. Milyonlarca YTL'lik hastane faturaları, ilaç ve kan paraları ile uğraşıp elde ne var ne yoksa tüketmişler.
Yine de yılmamışlar, onların dertleri Ahmet'in bir an evvel sağlığına kavuşması ve bunun için ne gerekiyorsa yapılması.
Ama Ahmet için annesi ve ağabeyinin çabaları kadar, en az onlar kadar yakınında görmek istediği birisi var; Hasan Akkuş!
Hastaneye düştüğünden beri gözleri odasının kapısında Halter Federasyonu Başkanı Hasan Akkuş'un kendisini beş dakika da olsa ziyaret etmesini, madalyalı sporcusunun hiç değilse hatırını sormasını beklemiş.
Bugüne kadar ne arayan ne de soran olmamış. Başkan'ı aradıklarında ya meşgul, ya da toplantıda olmuş. İki yılı aşkın süreden beri 'Ahmet nasılsın, bir ihtiyacın var mı?' diyen olmamış. Antrenörü, hocası Ömer Öztürk dışında.
Ailesi, Ahmet'in tedavisi için elde avuçta ne varsa tüketmiş. Ömer Hoca, diğer genç haltercilerle birlikte, kendi aralarında Ahmet'e destek için topladıkları yardımları zaman zaman Ahmet'e ve ailesine ulaştırmış. 'Bugüne kadar' diyor Ahmet, 'Ömer Hocam, arkadaşlarla topladıkları, onların harcırahlarından ayırdıkları paralarla benim için kendi çabaları ile 2 bin YTL dolayında bir yardımı bize ulaştırdı. Ama ne Federasyondan, ne sporcusu olduğum EGO'dan arayan, soran, halin nice diyen, olmadı. Oysa Federasyon Başkanımı ne kadar bekledim. Ne olurdu, bir kez olsun şu hastaneye gelseydi. Ziyaret etseydi. Ben ülkem için çalıştım. 7 Yaşımdan beri ülkeme madalyalar kazandırmak için o ağırlıkları kaldırdım, kürsülere çıktım, kazandım madalyaları. Ama burada, bu hastane odasında unutuldum. Oysa şu kapıdan içeri girselerdi, ne kadar mutlu olurdum.'
Ahmet'e en çok istediği, en çok söylemek istediği şeyi sordum; 'Federasyon Başkanım Hasan Akkuş'un ziyaretiydi tek istediğim ama gelmedi. Telefonlara bile ses vermedi, yanıt vermedi. Ömer Hocam, bugüne kadar arkadaşlarımın da yardımıyla destek verdi. Minnettarım. Emeklerine saygımı sunarım.'
Milli haltercimiz Ertan'ı bir kez olsun ziyaret etmeyen Federasyon Başkanı'na sesleniyorum:
Sporcular madalya getirdiklerinde 'omuzlarda', hastane odalarında niye 'yerlerde' bırakılıyor! Bir sporcunun, bir insanın dar gününde yanında olamayacak kadar çok mu işiniz var? Hep mi meşgul, hep mi seyahat ediyorsunuz? Unutmayınız ki, hiç bir insan bir telefona cevap veremeyecek kadar 'meşgul', değildir. Medeni olmak, görüşmek istemiyorsanız da açık açık belirtmeniz gerekmez miydi? Olabilir, siz de insansınız, ne ziyaret ne sohbet arzunuz olmayabilir, ancak kaçak-göçek cevaplar yerine 'Oğlum Ahmet, ...' diyemediniz mi? Bir kilo mandalinayı taşımaktan yoksun onlarca insan varken, 160 kiloyu bir vakitler kaldırıp bayrağımızı dalgalandıran Ahmet'i bu kadar sahipsiz bırakmak size, federasyona, insanlığa yakışır mı?
Bu ülkenin evlatları hepimizin değil mi?



Yardımlar İçin: (Kan*-kan bankasına borcu ödemesi için grup önemli değil- ve Maddi Yardım)

AD                 :Ahmet Ertan
İL                   :Ankara
Hastane Adı  :Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Hemotoloji Bölümü
PROTOKOL NO:202312
Hesap No       :Türkiye Cumhuriyeti Ziraat Bankası Siteler Şubesi Dilek Ertan Adına
İrtibat Tel No :35000043

EPfarki.com adresinden alıntıdır...